Δύο και κάτι χρόνια τώρα, αλλά κυρίως τους τελευταίους έξι μήνες, μας γέμισαν με εξωφρενικές θεωρίες. Μπουχτίσαμε από αναπόδεικτες και ανατριχιαστικές κατηγορίες. Μας έκαναν να νιώθουμε άσχημα επειδή επιμέναμε στη λογική ανάλυση των πραγμάτων. Επειδή ψάχναμε αποδείξεις για όσα ερεβώδη κυκλοφορούσαν στο Διαδίκτυο, δίχως ίχνος αντιστοίχισής τους με τα πραγματικά στοιχεία του δυστυχήματος. Μας έκαναν να νιώθουμε κατηγορούμενοι επειδή περιμέναμε με παρρησία να ακούσουμε τι θα πουν οι κανονικοί επιστήμονες, δίχως να καταπίνουμε αμάσητα όσα μας σέρβιραν τυχάρπαστοι σκιτζήδες, μεταμφιεσμένοι σε πραγματογνώμονες.

Το πόρισμα του ΕΜΠ ενταφίασε οριστικά μια περίοδο τρέλας της ελληνικής κοινωνίας. Εριξε τους τίτλους τέλους ενός εξαμήνου συλλογικού μας ψεκασμού. Εβγαλε στη σέντρα πολιτικούς καιροσκόπους του σκοινιού και του παλουκιού. Αποκάλυψε ανενδοίαστους απατεώνες που πάτησαν πάνω σε πτώματα παιδιών για να μπαχαλοποιήσουν ξανά την χώρα, ύστερα από δέκα χρόνια αναμονής. Εστειλε στον κουβά τους Λακαφώσηδες με τα καμινέτα και τα ζωγραφισμένα πάνω στους οθόνες βαγόνια, τους πολυτεχνίτες και ερημοσπίτες κατάσκοπους Ιταλούς που παρεμπιπτόντως ρίχνουν και μια πραγματογνωμοσύνη, τους πολιτικούς αρχηγούς που με κυνισμό χιλίων πιθήκων υψώνουν το δάκτυλο μπροστά στα μούτρα του αντιπάλου και του λένε «είσαι δολοφόνος παιδιών».

Είναι να απορεί κανείς με την αφελή ευπείθεια αυτού του λαού. Γιατί επιτρέπει άραγε στον εαυτό του, κάθε δεκαετία, να παρασύρεται από νοσηρούς εγκεφάλους και από απροσχημάτιστους παραμυθάδες της κακιάς ώρας; Γιατί μια φορά κάθε δέκα χρόνια πρέπει να συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα, για να χορέψει αντιμνημονιακά τσάμικα ή να φωνάξει «δεν έχω οξυγόνο», και ύστερα όλο αυτό να καταρρέει μπροστά στα μάτια του με πάταγο; Γιατί να ηδονίζεται με ανύπαρκτα ξυλόλια, με εξαφανισμένα βαγόνια, με μπαζώματα χωρίς αιτία, με δήθεν λαθρεμπόρια ευτελών και πάμφθηνων υλικών, με θεωρίες γεωπολιτικής συνωμοσίας, κι έπειτα να βλέπει τα αντικείμενα της πίστης τους να διαλύονται σαν σαπουνόφουσκες που πετούσαν ξέμπαρκες στον αέρα; Γιατί να πιστεύει τόσο άκριτα κάθε εξωφρενική θεωρία συνωμοσίας, αλλά να απορρίπτει συλλήβδην κάθε λογική απόδειξη των πραγμάτων; Ποια τρέλα μας καθοδηγεί; Γιατί χαιρόμαστε να γινόμαστε αθύρματα για κάθε κατακάθι;

Και τώρα, μετά τη δημοσίευση και αυτού του πορίσματος, τι απέμεινε;

Μια κυβέρνηση που ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει πώς τη γλίτωσε, μετά τον ωκεανό επικοινωνιακών λαθών που έκανε.

Μια θεσμική αντιπολίτευση, αμήχανη και κακομοίρα, που καταπίνει πλέον η ίδια το δηλητήριο της δικής τα τοξικότητας, οδηγούμενη στην πλήρη απαξίωση-παραλυσία.

Μια Ζωή και μια μάνα που έβγαλαν τον καθηγητή Καρώνη πουλημένο, δημοσιεύοντας την φωτογραφία του. Σαν να λένε, «όπου τον βρείτε, βαράτε τον».

Μερικές αόρατες φάρμες αυτοματοποιημένων λογαριασμών κάπου στην ανατολική Ευρώπη, που τώρα κάποια άλλη κυβέρνηση υπονομεύουν, μέχρι να ξανάρθουν προς τα εδώ με την πρώτη ευκαιρία.

Μισή ντουζίνα ψευτοεμπειρογνώμονες, που τώρα «δεν είπαν, δεν είδαν, δεν ξέρουν», καθότι ο εισαγγελέας ετοιμάζεται να τους καλέσει.

Μια απόγνωση στους συγγενείς των νεκρών παιδιών, που είδαν έναν χορό πολιτικών βρικολάκων να στήνεται γύρω από τα κορμιά των νεκρών τους.

Και μια ευκαιρία, να συζητήσουμε επιτέλους –και να δικάσουμε– τα πραγματικά αίτια και ενόχους του δυστυχήματος, ώστε να μην το ξαναζήσουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News