Τον Μάιο στέφθηκε πρωταθλητής Αγγλίας. Οι οπαδοί της Λίβερπουλ τραγουδούσαν το «Oh his name is Diogo», καθώς εκείνος έτρεχε προς το Kop, την παγκοσμίου φήμης εξέδρα του «Ανφιλντ», φορώντας ένα ερυθρόλευκο κασκόλ, πριν αρχίσει να χορεύει στο χορτάρι με την Ρούτε Καρντόσο, τον εφηβικό του και «αιώνιο» έρωτα, και τα τρία τους παιδιά: δύο αγοράκια, δύο και τεσσάρων ετών, και ένα κοριτσάκι έξι μηνών.

Στις 8 Ιουνίου κατέκτησε το τρόπαιο του UEFA Nations League με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας. Και στις 22 παντρεύτηκε τη γυναίκα που τον συντρόφευε από παιδί, επί 13 ολόκληρα χρόνια. Που τον ακολούθησε όπου κι αν τον οδήγησε η καριέρα του: στην Ισπανία, πίσω στην Πορτογαλία, κι έπειτα στην Αγγλία. «Δεν είμαι μόνο το κορίτσι του, αλλά και η καλύτερή του φίλη. Η πιο φανατική οπαδός του», είχε δηλώσει η Ρουτ όταν ο Ντιόγκο Ζότα μετακόμισε στη Μαδρίτη για χάρη της Ατλέτικο.

Ανυπομονούσε να αρχίσει η νέα σεζόν, και έκανε όνειρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026. Το νήμα της ζωής του κόπηκε ενώ βρισκόταν στο ζενίθ της ευτυχίας του, οικογενειακής και επαγγελματικής. Εχει δίκιο ο Κριστιάνο Ρονάλντο, που ήταν το ίνδαλμά του από την εποχή του Euro της Πορτογαλίας (το οποίο κατέκτησε η Ελλάδα σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια). «Δεν βγάζει νόημα».

Η Μοίρα είχε αρχίσει να εξυφαίνει το τραγικό του τέλος εδώ και μερικές εβδομάδες. Επειτα από μια μικροεπέμβαση (καυτηριασμό) στους πνεύμονες, στην οποία χρειάστηκε να υποβληθεί, οι γιατροί του συνέστησαν να αποφύγει τα ταξίδια με αεροπλάνο για λίγο καιρό. Πήγε στο Πόρτο, για τον γάμο του, οδικώς. Οταν συνάντησε τον θάνατο, τα ξημερώματα της Πέμπτης, κατευθυνόταν προς το Σανταντέρ, στη βόρεια Ισπανία, απ’ όπου θα έπαιρνε το φέρι για την Αγγλία, ώστε να είναι παρών στο πρώτο ραντεβού της Λίβερπουλ (την προσεχή Δευτέρα) εν όψει της νέας σεζόν.

Μαζί με τον 28χρονο πορτογάλο επιθετικό χάθηκε και ο 26χρονος αδελφός του, Αντρέ Σίλβα, επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και εκείνος (αγωνιζόταν στην Πεναφιέλ, ομάδα Β’ Κατηγορίας της Πορτογαλίας). Οπως είπαν οι δικοί του, δεν ήθελε να αφήσει τον αδελφό του να κάνει ολομόναχος το ταξίδι για την Αγγλία. Ηταν πολύ δεμένοι. Μοιράστηκαν τη ζωή και την κοινή τους αγάπη, το ποδόσφαιρο. Η Πόρτο συλλυπήθηκε την οικογένεια ποστάροντας μια ασπρόμαυρη φωτογραφία τους από την εποχή που συνυπήρξαν στο «Ντραγκάο».

Diogo Jota 🧡❤️ pic.twitter.com/EHMsHQKvE0

— Premier League (@premierleague) July 3, 2025

Στη σύντομη ζωή του ο Ζότα πάλεψε σκληρά – τίποτα δεν του χαρίστηκε. Εξηγούσε συχνά σε συνεντεύξεις του, πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ψηλά ένα παιδί που δεν προέρχεται από τις ακαδημίες των κορυφαίων πορτογαλικών συλλόγων. Από τη μέρα που γράφτηκε στην Γκοντομάρ (ένα μικρό club του Οπόρτο), σε ηλικία εννέα ετών, μέχρι το 2014 που έγινε επαγγελματίας, ο πατέρας του, Ζοαχίμ, πλήρωνε ένα ποσό κάθε μήνα -σαν δίδακτρα- για να ανήκει ο μικρός σε κάποια ομάδα.

Προόδευσε χάρη στην επιμονή και τη δουλειά του. Ο Γιούργκεν Κλοπ, που το 2020 του άνοιξε την πόρτα της Λίβερπουλ, είχε πει για εκείνον ότι «δουλεύει στη σκιά, αλλά λάμπει στο φως». Εξελίχθηκε σε έναν μαχητικό και εύστροφο επιθετικό, με εξαιρετική ντρίμπλα και ευστοχία από δύσκολες θέσεις, ο οποίος εκτός περιοχής θύμιζε τον Ρόμπι Φάουλερ, και μέσα σε αυτή τον Λουίς Σουάρες. Οι συχνοί τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να γίνει πρωταγωνιστής στην ομάδα του, όμως οι οπαδοί τον λάτρεψαν. Ηταν πάντοτε έτοιμος για τη μάχη, και ξεχώριζε στα δύσκολα – αρκετά από τα γκολ που πέτυχε, υπήρξαν καθοριστικά.

• 22 de Junho de 2025 •
Sim, para sempre ♾️ pic.twitter.com/pZvQwKADgd

— Diogo Jota (@DiogoJota18) June 28, 2025

Τον αγάπησαν και ως χαρακτήρα. Αν και παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, σε μια πόλη όπου αυτό το σπορ είναι πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο, όπως σημειώνει το Athletic, εκείνος ήταν πάντα πράος, χαμογελαστός, φιλικός με όλους. Χαιρόταν το παιχνίδι, και προσπαθούσε να κάνει και τους άλλους να το χαρούν. Εκανε τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορούσε. Κι όταν αποχωρούσε από τον αγωνιστικό χώρο, έψαχνε με το βλέμμα του την Ρουτ, στην εξέδρα των VIP, για να της στείλει ένα φιλί.

Εκτός γηπέδου δεν ήταν σελέμπριτι, αλλά ένας απλός άνθρωπος που ήθελε την ησυχία του, παρέα με την οικογένεια και τους φίλους του – ο πιο στενός ήταν ο Αντι Ρόμπερτσον. Είχε διαλέξει ένα σπίτι μακριά από τον θόρυβο της πόλης, κοντά στην παραλία Κρόσμπι, και σπανίως θα τον έβλεπες εκεί που μαζεύεται πολύς κόσμος. Προτιμούσε να καλεί φίλους και να παίζουν στο PlayStation. Ηταν παθιασμένος gamer, με πολλές διεθνείς διακρίσεις στο FIFA, ενώ είχε δημιουργήσει δική του ομάδα e-sports.

Το Ζότα ήταν ψευδώνυμο. Το ονοματεπώνυμό του, Diogo José Teixeira da Silva, είναι… σιδηρόδρομος. Επιπλέον, το όνομα Diogo και το επίθετο Σίλβα είναι πολύ κοινά. Για να τον ξεχωρίζουν, όταν ήταν πιτσιρικάς πρόσθεσε δίπλα στο Diogo ένα «J» από το José), το οποίο στα Πορτογαλικά λέγεται «Jota».

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Ζότα στο Λίβερπουλ ήταν τη μέρα που οι «Reds» παρήλασαν στην πόλη με το τρόπαιο της Πρέμιερ Λιγκ. Το λεωφορείο της ομάδας είχε, μόλις, περάσει τη Γουότερ Στριτ, όταν ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω στο πλήθος που γιόρταζε τον θρίαμβο, τραυματίζοντας περισσότερους από 100 ανθρώπους. Και τώρα αυτό. Τα 40 τελευταία χρόνια, γράφει το Athletic, η Λίβερπουλ πόνεσε και θρήνησε πιο συχνά από κάθε άλλο σύλλογο.

Αν και «έφυγε» πολύ νωρίς, ο Ζότα πρόλαβε να αγαπηθεί. Οχι μόνο από τους οπαδούς της ομάδας του, που μόλις άκουσαν την τραγική είδηση συγκεντρώθηκαν έξω από το «Ανφιλντ» για να αφήσουν λουλούδια, κασκόλ και φανέλες της Λίβερπουλ με το «20» -το νούμερο που φορούσε-, αλλά και από φίλους αντίπαλων ομάδων. Ακόμη και από εκείνους της μισητής συμπολίτισσας, Εβερτον, που χθες (Πέμπτη) συμμετείχαν σε αυτό το σιωπηλό μοιρολόι. Κι ας τους είχε πληγώσει, ο Ζότα, με το τελευταίο γκολ της ζωής του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News