Από την περασμένη Δευτέρα οι Ισραηλινοί ελέγχουν τους αιθέρες πάνω από την Τεχεράνη και ολόκληρο το Ιράν, όπως επισήμανε ο ίδιος ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου. Αυτό σημαίνει πως τα μαχητικά τους μπορούν πλέον να πλήττουν στόχους σε ολόκληρη την ιρανική επικράτεια, δίχως να ανησυχούν ιδιαίτερα μην τυχόν καταρριφθούν, καθώς τα συστήματα αεράμυνας των Ιρανών έχουν καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς.  

Οπως εξηγεί σε ανάλυσή του ο Τζανλούκα ντι Φέο στη Repubblica, αυτή η εξέλιξη επιτρέπει στην ισραηλινή αεροπορία να εντείνει τις καταστροφικές επιχειρήσεις της χρησιμοποιώντας τα μαχητικά της (τα οποία μπορούν πλέον να πλήττουν τους όποιους στόχους τους από κοντινή απόσταση, εξοικονομώντας πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς), αλλά και μεγάλα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έχουν τη δυνατότητα να πετούν για περισσότερο από μία ημέρα. Αρκεί, όμως, η υπεροχή στους αιθέρες για να καταρρεύσει ή, έστω, να εξαναγκαστεί σε συνθηκολόγηση το ιρανικό καθεστώς; 

Ο ιταλός δημοσιογράφος με ειδίκευση στο στρατιωτικό ρεπορτάζ σημειώνει πως τα προηγούμενα δεν είναι ενθαρρυντικά. Το 2006 η ισραηλινή πολεμική αεροπορία επιχείρησε να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ αλλά δεν τα κατάφερε, και αναγκάστηκαν να επέμβουν χερσαίες δυνάμεις, κάτι που αποδείχτηκε καταστροφικό. Επίσης, κατά τις συνεχιζόμενες ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα, οι Χούθι της Υεμένης, παρότι βομβαρδίζονται τακτικά επί 18 μήνες, δεν έχουν υποχωρήσει και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να εκτοξεύουν πυραύλους εναντίον του Ισραήλ. 

Στο μακρινό 1999, η αεροπορική εκστρατεία του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας είχε ως αποτέλεσμα το Βελιγράδι να αποσύρει της δυνάμεις του από το Κόσοβο. Αλλά παρά την υπεροπλία της Συμμαχίας, με αεροπλανοφόρα και αεροδρόμια δέκα λεπτά από τους στόχους, είχαν χρειαστεί 78 ημέρες αεροπορικών επιδρομών μέχρι να αναγκαστεί η Σερβία, μια χώρα είκοσι φορές μικρότερη από το Ιράν, να υποχωρήσει.

Σήμερα, τα υπερσύγχρονα F-35 και τα παλαιότερα F-15 και F-16, με το Αστέρι του Δαβίδ στα φτερά τους, καλούνται να επιχειρούν κατά μέσο όρο 1.700 χιλιόμετρα μακριά από τις βάσεις τους, με τον δημοσιογράφο της Corriere να γράφει πως πρόκειται για εξαιρετικά απαιτητικές και επίπονες αποστολές που εξαντλούν τους πιλότους και τα αεροσκάφη. Και αυτό, αναπόφευκτα, γεννά το ερώτημα για πόσο χρονικό διάστημα μπορεί να διατηρηθεί ο τρέχων ρυθμός επιδρομών.  

Τις προηγούμενες ημέρες η αποστολή αμερικανικών αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού στην Ευρώπη οδήγησε σε εικασίες περί πιθανής συνδρομής των Ισραηλινών (οι οποίοι στερούνται τέτοιων αεροσκαφών) από τις ΗΠΑ σε αυτή την εξαιρετικά σημαντική πτυχή των μακρινών αεροπορικών επιχειρήσεων. 

Οπως είχαν κάνει το 1999 οι δυνάμεις του NATO, σημειώνει ο Ντι Φέο στη Repubblica, έτσι και οι Ισραηλινοί σήμερα, αφού έπληξαν στρατιωτικούς στόχους, έβαλαν κατά πολεμικών βιομηχανιών και ενεργειακών υποδομών, χτυπώντας στη συνέχεια ακόμη και την κρατική τηλεόραση. Ο επόμενος στόχος ενδέχεται να είναι το σύστημα παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας: το ΝΑΤΟ είχε χρησιμοποιήσει τότε συστήματα που βραχυκύκλωναν τα καλώδια υψηλής τάσης, ενώ το Ισραήλ θα μπορούσε σήμερα να στοχεύσει μετασχηματιστές.

Οπως εξηγεί ο ιταλός δημοσιογράφος, αυτές είναι επιθετικές ενέργειες που επιβαρύνουν τη ζωή του γενικού πληθυσμού και αποσκοπούν στην πυροδότηση μιας επανάστασης, κάτι, ωστόσο, που δεν έχει συμβεί ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες, με τον Ντι Φέο να θυμίζει ότι στο Βελιγράδι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς καθαιρέθηκε και παραδόθηκε στη διεθνή Δικαιοσύνη δύο χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. 

Από στρατηγική άποψη, κύρια προτεραιότητα όλων των δυνάμεων του Ισραήλ είναι να μπλοκάρουν τις εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων κατά του Τελ Αβίβ και άλλων πόλεων. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί σε σχέση με τα πρώτα κύματα, αλλά προκαλούν περισσότερες καταστροφές, πλήττοντας ακόμη και ευαίσθητους στόχους όπως τα διυλιστήρια της Χάιφα – κάτι που καταδεικνύει τα όρια των διάφορων προστατευτικών θόλων.

Επί τούτου ο Ντι Φέο σημειώνει πως οι ισραηλινοί στρατηγοί ανέκαθεν ήταν επιφυλακτικοί με τις αντιαεροπορικές ασπίδες, εμποδίζοντας, για παράδειγμα, με κάθε τρόπο περαιτέρω επενδύσεις στους πανάκριβους αντιβαλλιστικούς πυραύλους Arrow. Κατά τη γνώμη τους μόνο μέσω της επίθεσης μπορεί να εξουδετερωθεί η απειλή και τώρα καλούνται να το αποδείξουν στην πράξη.

Οσον αφορά το πώς δορυφόροι και μη επανδρωμένα αεροσκάφη αναζητούν αδιάκοπα κινητούς εκτοξευτές, οι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι οι Ιρανοί διαθέτουν πολύ λιγότερους πυραύλους, οι οποίοι χωρίς εκτοξευτές είναι πρακτικά άχρηστοι. Βομβαρδιστικά πλήττουν στρατιωτικά καταφύγια σκαμμένα σε βουνά, όπου φυλάσσονται τα στρατηγικά αποθέματα – περίπου 2.000 πύραυλοι, σύμφωνα με ορισμένες πηγές.

Συγχρόνως επιδιώκουν να πλήξουν τις διοικήσεις των Φρουρών της Επανάστασης καθώς και του στρατού, ώστε να μην μπορούν να συντονίζουν τις επιθέσεις τους εναντίον του Ισραήλ, καθώς όσο λιγότεροι πύραυλοι φτάνουν συγχρόνως, τόσο πιο εύκολη είναι η κατάρριψή τους.  

Οσον αφορά τη συνέχεια, ορισμένοι αναλυτές φοβούνται –αν και πρόκειται για ένα ακραίο, σχεδόν αδιανόητο σενάριο– πως όταν οι αγιατολάδες αρχίσουν να βλέπουν τον αριθμό των πυραύλων τους να μειώνεται, θα μπορούσαν να αποφάσιζαν, σε μια κίνηση απελπισίας, ακόμη και να αντικαταστήσουν τις εκρηκτικές με χημικές κεφαλές. Λιγότερο απίθανο θεωρείται το ενδεχόμενο να αποπειραθεί το καθεστώς της Τεχεράνης να σύρει στη σύρραξη τις σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ, οι οποίες διαθέτουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους cruise, προκειμένου να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο.

Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να μεταφερθεί η σύγκρουση στη θάλασσα, με την Τεχεράνη να κλείνει τα Στενά του Ορμούζ ή να εξαπολύει επιθέσεις σε πετρελαιοφόρα που αποπλέουν από τα λιμάνια των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με προορισμό το Ισραήλ. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ ενισχύουν την παρουσία τους στη Μέση Ανατολή με ένα δεύτερο αεροπλανοφόρο, το οποίο την περασμένη Δευτέρα, ενώ έπλεε στη Νότια Σινική Θάλασσα, διατάχθηκε να βάλει πλώρη για τον Περσικό Κόλπο. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News