Οσο η ελληνική πολιτική συζήτηση και καθημερινότητα περιστρέφεται γύρω από σκανδαλολογίες, θεωρίες συνωμοσίας και τηλεοπτικές κοκορομαχίες, οι πολύ σοβαρότερες εξελίξεις στο διεθνές πεδίο, που μπορεί και να επηρεάσουν σε δραματικό βαθμό τη χώρα, προβάλλουν στον ορίζοντα.

Στην ουσία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του υπουργείου Εξωτερικών υπό τον Γιώργο Γεραπετρίτη καλούνται στο διάστημα των προσεχών, λίγων, εβδομάδων να βρουν απαντήσεις σε ερωτήματα και να λύσουν ζητήματα, τα οποία είναι πιθανό να αποδειχθούν υπαρξιακής κρισιμότητας για την Ελλάδα. Και, όπως έδειξε ο αιφνιδιασμός της Αθήνας από την δικαστική εξέλιξη περί το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής Σινά, οι αστάθμητες παράμετροι της συγκυρίας μπορεί να κρύβουν πολλές και σοβαρές περιπλοκές.

Κατόπιν αυτών, οι συνεννοήσεις με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών στο Κάιρο στις 4 Ιουνίου και η επιδιωκόμενη συμφωνία, είναι μία υπόθεση ύψιστης προτεραιότητας για την κυβέρνηση. Το θέμα εκ πρώτης όψεως έχει διμερή διάσταση, όμως δεν μπορεί να απομονωθεί από την ευρύτερη αναταραχή στη Μέση Ανατολή, όπου η σταθερότητα της κυβέρνησης Σίσι καθίσταται πλέον μία κρίσιμη παράμετρος για την διατήρηση της εύθραυστης ισορροπίας στην περιοχή.

Οι άμεσες προκλήσεις της προσεχούς περιόδου αφορούν είτε τη θέση και τον ρόλο της Ελλάδας στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, αλλά και σε πιο στενή διάσταση, τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Εφόσον εν τέλει πραγματοποιηθεί η συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον τούρκο Πρόεδρο και διεξαχθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας εντός του καλοκαιριού και συγκεκριμένα, όπως λέγεται, τον Ιούλιο, η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται να έχει καταστρώσει ένα λεπτομερές και σύνθετο σχέδιο, το οποίο θα πρέπει να ξεδιπλωθεί σε διαδοχικές διεθνείς συναντήσεις κορυφής.

Αρχικά, στις 9-13 Ιουνίου, ο Πρωθυπουργός θα συμμετάσχει στην ετήσια διάσκεψη του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς, στη Νίκαια της Γαλλίας.

Εκεί αναμένεται η επόμενη φάση  της συζήτησης για τη χωροθέτηση των θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο και το Ιόνιο πέλαγος. Η αντίστοιχη περυσινή διάσκεψη είχε φιλοξενηθεί στην Αθήνα και εκεί ο Πρωθυπουργός είχε κάνει τις σχετικές εξαγγελίες. Διπλωματικές πηγές διαβεβαίωναν εκείνη την περίοδο, ότι η χωροθέτηση θα είχε ολοκληρωθεί εντός εξαμήνου. Μεσολάβησαν τουρκικές αντιδράσεις, η εκκρεμότητα εξακολουθεί να υπάρχει και το ερώτημα που τίθεται από παρατηρητές και αναλυτές, είναι αν η κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει τη σχετική προετοιμασία, ώστε σε λιγότερο από δύο εβδομάδες να προβεί στις σχετικές ανακοινώσεις.

Το επόμενο κρίσιμο διεθνές ραντεβού είναι προγραμματισμένο για τις 24-25 Ιουνίου στη Χάγη, όπου θα διεξαχθεί η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ.

Παρόντος του Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται να συζητηθεί το καυτό ζήτημα της αύξησης των αμυντικών δαπανών των μελών της Συμμαχίας στο επίπεδο του 5% του ΑΕΠ. Η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει ως γνωστόν για κάτι τέτοιο, ο ΓΓ του Οργανισμού Μαρκ Ρούτε προωθεί αυτήν την ατζέντα, όμως και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει μία κρίσιμη τουρκική παράμετρος. Σε πρόσφατη συνάντησή του με τον Ερντογάν, ο Ρούτε είχε εξάρει τον στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας, χαρακτήρισε «απίστευτο ηγέτη» τον Ερντογάν και είχε παροτρύνει την Ευρώπη να εγκρίνει την πώληση μαχητικών Eurofighter στην Αγκυρα, όπως και την ένταξή της στην νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική άμυνας.

Τα ερωτήματα που τίθενται εν προκειμένω είναι:

• Αν θα υπάρξει συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου, όπως είχε συμβεί στην αντίστοιχη περυσινή, αλλά υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες και
• Εφόσον συμβεί κάτι τέτοιο, αν ο Πρωθυπουργός θα θέσει ευθέως στον τούρκο πρόεδρο το ζήτημα της άρσης του casus belli, το οποίο εξήγγειλε στην πρόσφατη συνέντευξή του.

Αμέσως μετά, στις 26-27 Ιουνίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συμμετάσχει στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες.

Το κρίσιμο θέμα συζήτησης θα είναι η υιοθέτηση του κανονισμού «SAFE», περί αμυντικής συνεργασίας της ΕΕ με τρίτες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία. Με δεδομένο ότι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, επιδιώκουν τη συνεργασία με την Τουρκία, για την ελληνική κυβέρνηση διαμορφώνεται ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων ετών: αν θα κατορθώσει να διασφαλίσει σαφείς και συγκεκριμένες εγγυήσεις ασφάλειας και δεσμεύσεις , ότι η Τουρκία θα εγκαταλείψει τις στρατιωτικές και διπλωματικές προκλήσεις ή αν, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν συμβεί, θα κάνει χρήση του εκ των συνθηκών δικαιώματός της  και θα ασκήσει βέτο.

Εν μέσω όλων αυτών των εκκρεμοτήτων, προσλαμβάνει ιδιαίτερη κρισιμότητα η συμμετοχή, όπως και η θέση που θα λάβει η ελληνική κυβέρνηση στην Σύνοδο ΝΑ Ευρώπης – ΕΕ για την Ουκρανία στην Οδησσό, η οποία αναμένεται να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο.

Υπό αυτές τις συνθήκες γίνεται αντιληπτό ότι για την ελληνική κυβέρνηση και για τη χώρα ενδέχεται να ξεκινά ένα δύσκολο, έως και επικίνδυνο καλοκαίρι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News